نه ! نگفتم دوستت دارم ولی جانم تویی ،

خالق هر لحظه از این عشق پنهانم تویی ...

با نگاهت داغ یک رویای شیرین بر دلم ،

می نشانی تا بفهمم حکم ویرانم تویی ...

بیقراری می کند در شعر هم رویای تو ،

باعث بی تابی چشمان گریانم تویی ...

آمدی تا من فقط مومن به چشمانت شوم ،

"ربنا و آتنـــــــــای" بین دستانم تویی...

گرگ های چشم تو ، آدم به آدم می درند ،

من نمی ترسم از آن وقتی که چوپانم تویی ...

عشق دورم ، از کجای قلعه ام وارد شدی ؟

که ندیدی در حریمم، ماه و سلطانم تویی ...

درد یعنی حرفی از نام تو در این شعر نیست ،

من غلط کردم نگفتم "دین" و " ایمانم" تویی ...

نه زلیخا هم نمی فهمد همین حال مرا ؛

تا جهنم می روم حالا که شیطانم تویی ...

در غزل هایم شکستم ، ذره ذره … راضی ام،

منزوی باشم ، نباشم ، حرف پایانم تویی ...

تا قیامت در میان سینه حبست می کنم ،

تا قیامت حسرت چشمان حیرانم تویی ...